Najstariji dubrovački petrarkisti i antičko nasleđe / Gordana Pokrajac

Predmet studije Gordane Pokrajac je poezija prve generacije dubrovačkih petrarkista, koji su stvarali u Dubrovniku u doba rane renesanse, to jest u drugoj polovini XV i na samom početku XVI veka. Dva najpoznatija, i po ostvarenom delu najobimnija pesnika tog vremena su poznati autori Šiško Menčetić i Džore Držić, čija poezija, uz još nekoliko manjih ili anonimnih autora, tvori korpus dubrovačke petrarkističke lirike. Slučaj je hteo da su se njihove pesme, njih oko 800, sačuvale u dva kanconijera, pre svega u jedinstvenom pesničkom zborniku (Ranjinin zbornik, a delom i u kanconijeru Dž. Držića), nastalom na samom početku XVI veka, čime je posredno i vremenski određena granica rane renesansne poezije u Dubrovniku.

Pored višestranog istraživanja petrarkističkog supstrata, kao osnovne odrednice ove poezije tokom protekla dva veka, i mnogih komparativističkih studija koje su pokazivale stepen zavisnosti i korelativnosti sa italijanskim petrarkistima, povremeno su se teorija i istorija književnosti doticale i drugih tema. I pored toga što je poezija dubrovačkih petrarkista, s razlogom jer sa njom počinje dubrovačka književnost, višestrano istraživana i analizirana, ostalo je niz mogućnosti za nove pristupe, a samim tim i potpunija tumačenja njenih značenja. Takav pristup ovoj temi predstavlja i studija Gordane Pokrajac.

Iz recenzije prof. dr Zlate Bojović

Dr Gordana Pokrajac vanredni je profesor na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu.